5 listopada 2016 roku w Gminnym Centrum Kultury i Bibliotek filii w Stolcu odbyły się warsztaty prowadzone przez Marka Kościółka i jego wieloletniego współpracownika Marcina Pławskiego. Marek Kościółek to postać niezwykle barwna. Aktor, reżyser, założyciel i kierownik teatru „Krzyk”, animator kultury, pasjonat, wulkan energii… można tak jeszcze długo. Każde spotkanie z nim to inspiracja, nowe doznanie i wielki zastrzyk pozytywnej energii.
„Kreacja zbiorowa, jako narzędzie pracy teatralnej”. Co kryje się pod tym tajemniczym zwrotem? Kilkanaście osób przybyłych na warsztaty chyba nie do końca wiedziało czego się spodziewać. Kilkanaście osób, w większości wcale się nie znających, ale chętnych, by zmierzyć się z tematem „kreacji zbiorowej”. Czy to możliwe? Czy można przez kilku godzin z obcych sobie osób stworzyć zespół? Okazuje się, że tak.
Podczas sobotniego spotkania poprzez przeróżne formy pracy, ćwiczeń i zabaw, uczyliśmy się współpracy i otwartości. Towarzyszenia drugiemu człowiekowi, dbania o partnera,współodpowiedzialności za stojącą obok osobę. Codziennie spotykamy setki ludzi, ale czy mamy czas i ochotę by się do nich uśmiechnąć? Czy chcemy nawiązać kontakt z mijanym człowiekiem, zbliżyć się odrobinę, dowiedzieć się czegoś o nim – choćby tego, jakie placki lubi. Czy wchodzimy w relacje z ludźmi, których spotykamy na co dzień, pracujemy z nimi, wspólnie działamy? A może tylko trwamy obok, niezainteresowani niczym więcej niż czubek własnego nosa i zadanie, które mamy wykonać?
Spotkanie z Markiem i Marcinem przypomniało nam, jak ważne jest budowanie relacji w grupie, zaufanie, współistnienie i wspólne działanie. Ważne w teatrze ale i w życiu. Wspólne kreowanie świata, w którym możemy być sobą, jednocześnie będąc częścią grupy. Współodpowiedzialność za świat, który tworzymy i w którym żyjemy. Uważność i otwarcie na drugiego człowieka, szacunek i zaufanie. Bez tego nie stworzymy teatru. Bez tego nasze życie nie będzie pełne.
Podczas warsztatów z Markiem uczyliśmy się także bycia uważnymi obserwatorami. Zauważania w codzienności sytuacji pięknych, trudnych, zabawnych, bolesnych. Zauważania i reagowania ale także przenoszenia ich do świata teatru. Budowania w oparciu o nasze obserwacje etiud, wplatania ich w scenariusze, przenoszenia na scenę. Skąd brać pomysły na przedstawienie teatralne? Z życia.
Ta sobota wspólnie spędzona na warsztatach w Stolcu było niezwykła. Śmiech i wzruszenie towarzyszyły nam w każdej minucie. Z każdą mijaną chwilą coraz bardziej stawaliśmy się zespołem, który potrafi i chce razem działać. A poziom energii uczestników zajęć- wbrew prawom natury – zamiast maleć wciąż wzrastał. Do naszych codziennych wyzwań wróciliśmy więc nie tylko z dużym pakietem narzędzi i pomysłów ale też z nowymi siłami i entuzjazmem.
