Biblioteka w Wołczkowie prezentuje krótki wywiad z Panią Joanną – Nauczycielem wychowania wczesnoszkolnego, osobą, która zawsze szuka pozytywów, a praca w szkole jest dla Niej pasją. To również Czytelniczka naszej biblioteki, która w ciepłych słowach opowiedziała nam o kulisach swojej pracy w zawodzie Nauczyciela, Pedagoga, Wychowawcy.
BW: Od jak dawna jest Pani nauczycielem i co skłoniło Panią do podjęcia tego zawodu?
PJ: Nauczycielem jestem od 19 lat. Od małego uwielbiałam bawić się w szkołę, wtedy moimi uczniami były lalki i misie, a w wieku 17 lat wiedziałam, że będę pracować z dziećmi- „to jest to” -pomyślałam. Dzisiaj mogę powiedzieć, że praca w szkole z dziećmi to moje powołanie i nie wyobrażam sobie siebie w innym zawodzie.
BW: W jakiej szkole i z jaką grupą wiekową pracuje Pani?
PJ: Od 2003 roku, od ukończenia studiów na wydziale Humanistycznym U. Sz.- kierunek: pedagogika wczesnoszkolna pracowałam w przedszkolu z małymi dziećmi, uwielbiałam wprowadzać Je w otaczający świat. Tam spędziłam 19 lat, a następnie od września tego roku podjęłam pracę w PSP Bezrzecze jako Nauczyciel Edukacji Wczesnoszkolnej. Inna specyfika pracy niż w przedszkolu, inne zadania i priorytety ale bardzo mi się podoba, choć zdarza mi się tęsknić z poprzednią pracą.
BW: Co Panią inspiruje, a co demotywuje w pracy w szkole/ z uczniami?
PJ: Moja praca- to moja pasja. Mówię to z przekonaniem, bo nie wyobrażam siebie w innym zawodzie. Dzięki pracy nauczyłam się systematyczności, obowiązkowości, asertywności i skutecznej komunikacji na linii dziecko- rodzic – pedagog. Wypracowałam takie metody działania, że skutecznie radzę sobie z wyzwaniami każdego dnia. Zdobywam nowe umiejętności i doświadczenia. Do pracy motywują mnie wyniki jakie osiągamy dzięki wspólnemu wysiłkowi, jak również moja rodzina. Demotywacja? Jest, staram się jednak podchodzić do pewnych spraw z dystansem, gdy jest problem, to stawiam mu czoła, wyjaśniam i idę dalej.
BW: Pani Joanno; zawód Nauczyciela to trudna i nierzadko wyczerpująca profesja. Czy po skończonym dniu w szkole ma Pani jeszcze czas i chęci na własne przyjemności (jeśli tak, to jakie one są)?
PJ: Zgadza się. Często przychodzę z pracy do domu zmęczona. Jednak, znajduję czas na codzienne obowiązki, rodzinę, której muszę poświęcić swoją uwagę. Największą dla mnie przyjemnością są spacery z córką i synem. Wspólnie przemierzamy kilometry podczas, których rozmawiamy, śmiejemy się, spędzamy piękne chwile. Uwielbiam czytać książki, są dla mnie odskocznią od codzienności.
BW: Jak się ma model nauczania i wychowania w krajach skandynawskich do polskiego systemu szkolnictwa, czy można z niego czerpać i wprowadzić w polskie realia szkolne?
PJ: Chaos jaki związany jest z system nauczania w Polsce doprowadza do tego, że wielu nauczycieli odchodzi z zawodu. Brak odpowiednich czynników, zachęcających do pracy demotywuje młodych ludzi. System skandynawski jest rzeczywiście uznawany za jeden z najlepszych na świecie. Uważam, że powinniśmy się wzorować na nim, lecz wiązałoby się to z wieloma zmianami na szczeblach edukacji. Taki model nauczania wniósłby wiele dobrego, wyeliminowałby niepotrzebny stres i zwiększył efektywność nauczania.
BW :Czy rodzic powinien pomagać uczniom (nawet tym najmłodszym) w odrabianiu prac domowych, czy też dla wyłonienia indywidualności powinna to jednak być w 100% praca samodzielna?
PJ: Aby dziecko nabrało prawidłowych nawyków, zalecana jest „sprawdzająca” pomoc rodzica, aby je ukierunkować, ew. wskazać błędy i niedociągnięcia. Ja osobiście staram się tak zorganizować przebieg lekcji aby nie zadawać prac domowych. A czas po szkole dziecko powinno poświęcić na swoje pasje i zabawę.
BW: Czy ma Pani własne/wyjątkowe/ ciepłe/ zabawne wspomnienia z czasów szkoły podstawowej?
PJ: Mam wiele miłych wspomnień związanych ze szkołą. Miałam udaną klasę, ciekawe wycieczki z różnymi perypetiami, jest co wspominać. Do dziś, gdy spotykamy się gdzieś przypadkiem, witamy się z serdecznością.
BW: Jakim osiągnięciem czy sukcesem zawodowym może się Pani pochwalić?
PJ: Moim największym osiągnięciem zawodowym jest wiedza wyniesiona przez moich wychowanków. Wiele razy otrzymywałam piękne listy od dzieci i ich rodziców za włożony wysiłek i troskę. Wspomnę również o wielokrotnie otrzymywanej I-szej nagrodzie dyrektora z okazji Dnia Nauczyciela oraz ubiegłorocznej Nagrodzie Prezydenta Miasta Szczecin za całokształt pracy.
BW: Czy zawód Nauczyciela jest jedynym w jakim się Pani widzi, a może są jakieś alternatywy? Gdzie widzi się Pani zawodowo za 5 lat?
PJ: Myślę, że za 5 lat będę nadal nauczycielem, nie szukam innej alternatywy. Lubię swoją pracę i traktuję ją z pasją.
BW: To pokrzepiające, że w środowisku szkolnym są Nauczyciele z powołania i Im bez obaw możemy powierzyć swoje dzieci.
Uprzejmie dziękuję Pani Joanno za wizytę w naszej bibliotece, poświęcony czas i opowiedzenie o profesji Pedagoga. Życzę Pani wszelkiej pomyślności wraz z dalszymi sukcesami zawodowymi, a w szczególności dalszego pozytywnego nastawienia do pracy i uśmiechu każdego dnia.
Autor: Beata Pypa.
